Sluikstort is het Belgische woord voor illegaal afval dumpen. Een prachtig woord voor een lelijk fenomeen. Die tegenstelling tussen wat we zeggen en wat we doen is de fascinatie van Pieter Jouke in alweer zijn zevende voorstelling. Pieter Jouke gaat op onnavolgbaar absurde wijze op zoek naar het antwoord op de vraag of hij zelf eigenlijk wel doet wat hij zegt. Hij vertelt over zijn obsessie met eten, hij legt Schrödingers kat aan je uit en hij laat zijn noodlot bij je binnenkomen. Dus hou je vast. ‘Een indrukwekkend – inderdaad, ernstig – maar zeer geestig programma’ aldus De Theaterkrant.  

De pers over Pieter Jouke: 

‘…Jouke is uitgegroeid tot een alternatief voor Herman Finkers en Kees Torn, taalkunstenaars die momenteel niet op de podia te vinden zijn.’ ‘…zijn associaties zijn geestig en vindingrijk…’ NRC  

“Jouke is geen gladde performer, maar weet met zijn natuurlijk charisma direct een band te metselen met het publiek, dat het grootste deel van de avond in het zaallicht zichtbaar blijft. Dat bevordert de soepelheid van de gesprekjes met het publiek. Het is intiem, bijna familiair”. Patrick van den Hanenberg (SCENES)  

Ja, de zelfdestructie van de menselijke soort vormt de rode draad van het programma, maar de manier waarop Jouke dit onderwerp (red. Klimaat en milieu) via allerlei geitenpaadjes en luchtigheid bewandelt levert uiteindelijk een indrukwekkend – inderdaad, ernstig – maar zeer geestig programma op”. Theaterkrant over ‘Sluikstort’